Terug naar Literatuurlijst
"Het was in Kabul. Het ging over een stelletje moslims die de macht daar over hadden genomen. Je zag drie mensen opgehan gen bij een berg... hun lijken bungelden heen en weer in de wind. En eromheen zag je allemaal soldaten die hard moesten lachen. Mijn zus heeft het ook gezien, nu is ze bang dat het hier gebeurt... dat ze mensen ophangen."
Bovenstaand citaat uit de brief van een twaalfjarige is ontleend aan het afgelopen herfst ver schenen boek van Patti Valken burg: "Vierkante Ogen, opgroeien met tv en pc", uitgeverij Balans in Amsterdam. Een nuttige richting aanwijzer voor naast onze "apparatencollectie", want te recht constateert de schrijfster dat er veel veranderd is in het media-aanbod sinds de tijd van Bulletje en Boonestaak.
Op 25-1-‘97 schreef Trouw over
Valkenburgs werkje onder de
kreten "Het gelukkige geweld van
de electronische oppas" en "Slaan
doet wél pijn." Men stipt haar
verwijt aan de filmindustrie aan
om geen duidelijke leeftijdsgrens
te stellen en haar zorg om de
kinderen, die steeds rustelozer
worden van het kijken. Aan het
slot van dit artikel betoogt Patti
Valkenburg:
"Maar ze zeggen niet dat je de
kinderen moet vertellen hoe ze
ermee om moeten gaan. Er zijn
leuke sites voor kinderen. Maar
één druk op de knop en ze zitten
bij de afgesneden kelen."
Zelf kennis nemend van de kriti sche beschouwingen raak ik ervan overtuigd dat V. met deze degelijk wetenschappelijk onder bouwde studie met name de ouders een goede dienst bewijst. "Waarom wekken de Power Ran gers agressie op?" wordt ge vraagd en in een zestal punten worden verklaringen gegeven, waaronder "De hoofdpersonen zijn aantrekkelijk en bieden kin deren veel identificatiemogelijk heden."
Er zijn de wettelijke regelingen van de Filmkeuring en het Com missariaat van de Media, maar momenteel staan deze ter discus sie en wil de overheid een nieuw instituut oprichten. De misvatting dat het Jeugdjour naal voor alle kinderen bedoeld is in plaats van vanaf 10-12 jaar, wordt door Patti weerlegd. Ze vindt het tijdstip vlak na Sesam straat daarom verkeerd gekozen.
Uitvoerig wordt ingegaan op de "Nintendo-generatie", de video- en de computerspellen. Het racespel Carmageddon wordt als volgt commercieel aangekondigd:
"Zijn video- en computerspellen nu goed of slecht voor kinde ren?" Met een aantal van dit soort prangende vragen van ouders besluit Patti Valkenburg dit knap geschreven boekje, waarin ze, evenals onze werk groep, bepaald niet alleen maar kritiek heeft op de wijze van pro duceren bij TV, video, Internet. Integendeel.
Een aansluiting op Internet is een extra verantwoordelijkheid, vooral voor ouders die geen ver stand van computers hebben. Toch kunnen ook deze ouders met een paar eenvoudige tips de potentiële risico‘s van Internet minimaliseren, terwijl het goede van dit medium behouden blijft. In hoofdstuk vier staan enkele suggesties voor ouders die over wegen met hun kind te gaan surfen in Cyberspace.
Een indrukwekkende literatuur lijst bewijst dat Patti Valkenburg niet over één nacht kijken is gegaan. Bovendien legt ze het oor te luisteren bij de Kindertainclub en ontvangt aardige reacties: ...en mijn Internet ervaring is heel goed. Ik heb ook een eigen homepage. Bij Kindertainment heb ik zelf ook veel ontdekt en dat is nou weer goed van mij. Je mag ook wel lid worden van mijn club, we hebben een oude vrouw van 75 die ook lid is....
* Miep Schreijers
Terug naar Literatuurlijst
Last Updated 28 november 1997 by Chris Geerse