Terug naar Inhoudsopgave Nieuwsbrief
Van het bloedbad in Arkansas kijkt prof. W. Wolters, hoogleraar
pediatrische psychologie, niet meer op. Dat gebeurt de laatste
tien tot vijftien jaar zo nu en dan in de Verenigde Staten ook op
keurige witte scholen in plattelandsgemeenten. Natuurlijk is het
schokkend en vreselijk, maar het is niet nieuw. Ik heb een
Amerikaanse collega die zich regelmatig met dergelijke geweldsuitbarstingen bezighoudt. Hij reist in een soort EHBO-team van
de ene plek naar de andere.
Volgens Wolters zijn incidenten als in Arkansas niet los te zien
van de Amerikaanse geweldscultuur. Geweld is overal aanwezig:
op televisie, op straat, in de sociale omgeving. De boodschap die
ervan uitgaat is: geweld is macht. Geweld verschaft mensen een
nieuwe identiteit: ze zijn opeens iemand. Het is fun, het geeft
een kick. Dat zijn de gedragsmodellen die kinderen vanuit hun
cultuur krijgen aangereikt. In het gezin leren ze al met wapens
omgaan, die liggen bij wijze van spreken gewoon op tafel en
daar kunnen ze dus erg makkelijk bij.
Wolters gelooft niet dat de adolescenten die zoiets doen uit
harmonieuze gezinnen komen: Ook achter de gevels van de
meest prachtige Amerikaanse huizen kan veel psychisch leed
schuilgaan.
Kinderen in de leeftijd van 11 tot 13 jaar kunnen realiteit en
fantasie volgens Wolters goed uit elkaar houden. Ze weten heel
goed wat het betekent om iemand te doden. Ze weten dat het
geen fictie is maar harde realiteit.
Vooralsnog gaat het volgens Wolters vooral om een Amerikaans
verschijnsel. Maar ook in Europa zie je het geweld onder
scholieren toenemen en komen messen en andere wapens op
school nogal eens voor.
Uit: Amersfoortse Krant 26-3-‘98
Terug naar Inhoudsopgave Nieuwsbrief
Last Updated 11 december 1998 by Chris Geerse