Kinderen en mediageweld

Jaarboek 1999

Nieuwsbrief
TV-geweld
2000 nr. 2

naar hoofdmenu naar inhoudsopgave info over de werkgroep naar reactieformulier

Het Unesco "International Clearinghouse" is bedoeld om kennis over kinderen, jongeren en mediageweld te bevorderen en doeltreffend te maken. Dit gezien in het perspectief van de UN conventie voor de rechten van het kind.

Onder rechten van het kind wordt in het boek verstaan dat kinderen recht hebben op een integere opvoeding, waarin hun mogelijkheden ontwikkeld kunnen worden.

Mimi Brazeau (media programmacoördinator van de Regio West Afrika) schrijft over Burkino Taso:"Hier worden de kinderen niet commercieel of sexueel misbruikt maar hun fundamenteel recht wordt genegeerd."

Wat is een recht! Wat zijn de rechten van kinderen?

Beginnen de rechten van de één waar de rechten van de ander ophouden?

Als de rechten van het kind gerespecteerd worden, worden dan de rechten van de ouders genegeerd? Het antwoord is nee. De kinderen zijn niet de koningen die door de ouders bediend moeten worden.

Kinderen moeten de cultuur van anderen, hun ouders (hun gedichten) respecteren, zonder het recht te verliezen om hun potentiële kwaliteiten te kunnen ontwikkelen. Daartoe moet een systeem opgezet worden. Dat begint met gevoelig maken.

In 1999 heeft Plan en international een radiocampagne gehouden om meer aandacht te geven aan de toekomst van hun land, van de jeugd. Plan creëerde dieren (olifant, aap, konijn, etc.) die ieder voor zich hun rechten verdedigden en zij communiceerden daarover met de kinderen. Het werkte goed!

In Polen bracht in 1993 het "nationale centrum voor kunst voor kinderen en jongeren" in Poznan, kinderen en film bij elkaar met de bedoeling om een creatieve ontmoeting tussen kinderen en een filmdirecteur te realiseren. In series van 10 bijeenkomsten werden activiteiten ontwikkeld die samen hangen met de productie van een film. Het werd op video opgenomen en gepresenteerd tijdens het Internationale Kinder filmfestival "What's movie". Het resultaat was dat de kinderen een beter zicht kregen op de taal van film waardoor ze in de toekomst begrip voor andere visuele media zullen krijgen. In Athene was een Kids for Kids festival waarbij belangrijke professionelen met verschillende velden van audio-visuele media voor kinderen in juni '98 samenwerkten met jongeren. Aan dit project namen 12-16 jarigen deel, uit Cyprus, Griekenland, Roemenië, Israël, Noorwegen en Joegoslavië. De jongeren vertelden dat ze gekomen waren om te ervaren wat de film zou kunnen betekenen in hun leven. Ze werkten goed samen. De film gaf aan dat jongeren behoefte hebben aan creatieve vrijheid.

Als reden voor het succes van het project werd opgegeven dat de jonge artiesten ervaringen konden uitwisselen zowel over het werk als tijdens het werk. En dat ze de kans kregen zowel aan zichzelf alsook aan de professionals hun creatieve activiteiten te tonen.

Op de Filippijnen was een "childrens voices" project: 10-12 jarige kinderen maakten het script en een lied, zetten dat op een recorder en maakten zo een concept voor een elektronische krant digitaal interactief. Zij hadden kritiek op de oneerlijke tv commercial.

Imar de Oliveira Soara, uit Latijns Amerika stelt dat er bij massacommunicatie wel steeds sprake is van geweldsonderzoek en de conclusies steeds zijn dat men onderworpen is aan de vraag van de competitiemarkt, dat de maatschappij zo functioneert en de kijkcijfers garant zijn voor het systeem! Soms wordt zelfs gesteld dat een kind heel precies onderscheid kan maken tussen fictie en werkelijkheid en dat de kinderen immuun blijven voor mogelijk negatieve invloeden van massaprogrammering.

Hij vindt dat er een nieuw sociaal verdrag nodig is dat het probleem van productie en gebruik van middelen omvat. Het is doelmatig om een kijk te krijgen op de betrekking tussen commerciële technologiën en educatie. Als voorbeeld noemt hij een congres dat zijn aandacht trok omdat het ging om "kinderen, communicatie en geweld".

Gebruikmakend van informatietechnologie was men in staat om via Internet kinderen uit arme en gewelddadige districten in de steden van Belo Horizontale en Rio de Janeiro samen te brengen. Hij legt een grote nadruk op educatie. Een taak van school en samenleving?

Geselecteerd en vertaald door Mimi Roelofsen

hoofdmenu    inhoudsopgave    de werkgroep

Updated: 16 december 2000